Hér að neðan er að finna stutt viðtal við Jim Chanos í þættinu MoneyWatch CBS þar sem rætt er við hann um hvernig honum hafi tekist að sjá fyrir þá krísu sem við erum í þessa stundina (2007-2010). Þaðan fer spyrillinn svo yfir í það að spyrja hann út í það hvernig Barack Obama hafi tekist að vinna úr því sem ástandi sem hann fékk í hendurnar. Þetta er mjög gott og fræðandi viðtal sem ég mæli eindregið með. Sem dæmi þá segir hann að besta fjárfestingarráðið sem hann geti gefið fjárfesti, sé að hann eigi spara sem mest, því þá þurfi hann ekki að vera með eins áhættusækið eignasafn og ella, til þess að ná þeim fjárfestingarmarkmiðum sem hann hefur sett sér.

Jim Chanos er nokkuð vel þekktur innan fjárfestingahluta fjármálaheimsins. Hann er hve þekktastur fyrir að hafa verið einna fyrstur til að taka stutta stöðu í Enron áður en að hulunni var svipt af þeirri svikamyllu. Það er hægt að lesa meira um þátt hans í Enron málinu í þessarri tilbúnu vitnayfirlýsinu hans frammi fyrir orku-og viðskiptanefnd Bandaríska þingsins (e. the House Committee on Energy and Commerce) í febrúar 2002. Mæli með að þeir sem hafa áhuga á fjárfestingum kynni sér þetta þar sem að gæti minnt óþægilega mikið á eitthvað sem við þekkjum hérna á Íslandi.

Í lok vitnayfirlýsingunnar sem ég vitnaði í hér að ofan segir Chanos eftirfarandi í lok yfirlýsingarinnar:

Þetta er einmitt kjarni þess vanda sem þeir sem stunda skortsölu eiga við að etja dags daglega. Jafnvel eru til dæmi um menn sem hafa þurft að hætta þeirri yðju sinni vegna þessa gífurlega álags sem það hefur í för með sé bæði vinnulega og persónulega ( í formi álags og aðkasts gegn fjölskyldu viðkomandi). Skortsala er vandasamt verk sem oft krefst mikillar þolinmæði og vandaðra vinnubragða þar sem að menn hafa ekkert pláss til að gera mistök þegar það kemur að því að tímasetja stöðutökur sem eru á stuttu hliðinni. Það er ekkert grín að vera hinum megin við borðið þegar að nánast allt sem hægt er að fjárfesta í hækkar án þess að maður nái að sjá hvers vegna(náttúrúlega fyrir utan þá hjarðarhegðun sem á sér stað).

Hér má finna stutta umfjöllun um kappan á wikipedia.

Hér er einnig grein í WSJ sem ber heitið: Short Sellers Keep the Market Honest  þar sem hann fjallar m.a. um það "blame game" sem alltaf virðist eiga sér stað gagnvart skortsölu.

 "The most pwerful force in the universe is compound interest" Albert Einstein

Ég rakst á þessa mjög svo áhugaverðu grein um vaxtavexti (e. compound interest) og fl. þegar að ég ákvað að kynna mér Dow Theory aðeins nánar. Greinin fjallar í raun ekkert um Dow Theory heldur eru þetta heilræði til meðal ljónsins (fjárfestisins) sem ekki er sérfræðingur í fjárfestingum (fleiri sem geta tekið þetta til sín).

Greinin heitir "Rich Man, Poor Man" og er eftir Richard Russell sem hefur gefið "Dow Theory Letters Inc." út samfleytt síðan 1958. Hann segir þetta grein sem fólk hefur beðið um aftur og aftur í gegnum tíðina, reyndar eina vinsælustu grein sem hann hefur gefið út.

Í greininni nefnir hann fjórar reglur sem eru mikilvægar fyrir þá sem vilja ávaxta fé sitt á skynsamlegan og öruggan hátt:

Regla 1) Vaxtavextir (Compounding)

Russell nefnir að það fyrsta sem að hann kenndi börnunum sínum um peninga var hvernig þau ætti að nota "peninga biblíuna", sem er einfaldlega vaxtavaxta taflan í hans augum. Vaxtavextir er leiðinleg aðferð til að græða peninga en áreiðanleg og einföld. Það sem menn þurfa til að njóta ágóðans af vaxtavöxtum er þrautseigja, skilningur, þekking/kunnátta og auðitað það allra mikilvægasta "tími". Russell hamrar á því að vaxtavextir virki aðeins yfir lengri tíma og þegar þeir byrja að tikka inn( að alvöru eftir 7-8 ár), þá fyrst verður leikurinn skemmtilegur. Russell birtir frábært dæmi sem sýnir mjög vel hversu máttugir vaxtavextir geta verið: Gefum okkur að fastir vextir á sparnaðarreikningum séu 10%.

Fjárfestir B byrjar að spara þegar hann er 19 ára og leggur inn 2000 dollara á sparnaðarreikninginn sinn á hverju ári í 7 ár til 26 ára aldurs. 

Fjárfestir A byrjar að spara þegar B hættir. Þannig að hann leggur 2000 dollara inn á reikninginn sinn þangað til hann verður 65 ára.

Nú er það hin ótrúlega útkoma eins og Russell bendir á. B sem einungis lagði inn 14 þús. dollara  á móti 80 þús. frá A, endar með hærri upphæð á sparnaðarreikningnum sínum en A. Hvað veldur þessu? Jú, B hafði 7 aukaár þar sem hann safnaði vaxtavöxtum, og tókst í krafti þeirra að ávaxta fé sitt betur en A.

Regla 2) Ekki tapa peningum

Kjánaleg regla, barnalega regla? Kannski, en flestu fólki tekst að tapa peningum á hörmulegum fjárfestingum eins og lottó, lélegum viðskiptatækifærum, græðgi og lélegri tímasetningu.

Regla 3) Ríkur maður, fátækur maður

Fjallar um það hvernig efnaðir einstaklingar hugsa öðruvísi þegar það kemur að því að fjárfesta. Þeir eru oftar þolinmóðari af því að þeir eiga meira en nóg og liggur ekki eins mikið á að verða ríkir eins og minni fjárfestirinn sem á og hefur mun minna milli handanna. Þeir sem ríkari eru hafa efni á að bíða og þegar tækifærinn eru til staðar geta þeir stokkið á þau og nælt sér í góðu bitana. Þetta er einmitt það sem er að gerast í dag á Íslandi þar sem að þeir sem eiga pening geta keypt "value" eða það sem er undirverðlagt.

Regla 4) Virði (e.Values)

Meðal fjárfestirinn á aðeins að hætta sér út fyrir vaxtavaxta kerfið þegar að markaðurinn býður upp á verulegan afslátt á eignum. Russell dæmir fjárfestingar sem góðan kost þegar þær bjóða upp á (a) öryggi, (b) aðlaðandi ávöxtun, og (c) góðar líkur á hækkun í verði. Undir öllum öðrum kringumstæðum er vaxtavaxta leiðinn öruggari og líklega miklu arðbærri.

Endilega kíkjið á linkinn hjá mér og lesið allan pistilinn sjálf.

WSJ greinir frá því að John Meriwether fyrrverandi yfirmaður skuldabréfa högnunar ( e. fixed income arbitrage) Salamon Brothers og einn af stofnendum Long Term Capital Management sé búinn að kasta handklæðinu í hringinn á ný, en hann hyggst loka sjóðum fyrirtækis síns JWM Partners vegna slaks gengis, en þeir hafa tapað miklu í krísunni.

Það er þekkt fyrirbæri í vogunarsjóðabransanum þegar að sjóðstjórar sjá fram á það að erfitt verði að ná upp yfir það sem kallast  "high watermark" til þess að geta fengið borgað hvatningar (e. incentive) bónusa, þá geta þeir alveg eins slaufað sjóðnum og byrjað upp á nýtt eins og líklegt er að Meriwether muni gera.

 Grein WSJ má finna hér